donderdag 27 juni 2013

Een treinwagon in de grond van het vliegveld

Een treinwagon in de grond van het vliegveld


Wellicht heeft u het al gelezen in de krant, of bent u er zelfs al een kijkje gaan nemen tijdens een van de open-dagen. De voormalige vliegbasis Soesterberg wordt ontmanteld. Hiervoor in de plaats komt onder meer het Nationaal Militair Museum.

Hoewel het archeologisch onderzoek al is afgerond, blijven archeologen van het CAR betrokken bij de bodemwerkzaamheden op het terrein. De lange (militaire) geschiedenis van het terrein zorgt immers continu voor leuke verrassingen. Zo werd er enkele maanden geleden een ingang naar een schuilplaats of opslag opgemerkt in het veld.

De schuilplaats zoals hij werd ontdekt.

De mysterieuze schuilplaats is door de uitvoerder voorzichtig uitgegraven. Vervolgens heeft een archeoloog van het CAR de schuilplaats onderzocht en gedocumenteerd. Het lijkt te gaan om een treinwagon of de laadbak van een vrachtwagen. Voorlopig gaan we uit van het eerste. Het gevaarte is in zijn geheel ingelaten in een grote kuil die in het zand is gegraven. De structuur is verstevigd met staande houten balken, horizontaal geplaatste spoorrails en een dak van bielzen. Na het dichtgooien van de kuil bleef alleen de ingang (deur) van de schuilplaats nog zichtbaar.

 De schuilplaats tijdens het uitgraven.

De wagon dateert vermoedelijk uit de eerste helft van de 20ste eeuw. Wellicht is de wagon gebruikt op het terrein van de vliegbasis. Op een deel van het vliegveld was namelijk een spoortraject aanwezig. Met het buiten gebruik raken van de wagon, en de stukken rails, hebben deze een nieuwe functie gekregen. We denken dat de schuilplaats is gemaakt door luchtmachtpersoneel van de vliegbasis, als onderdeel van een militaire oefening. Het op de basis gestationeerde personeel maakte als onderdeel van hun training (en tijdverdrijf) vele improvisorische schuilplaatsen op het terrein van de vliegbasis. In het recente verleden zijn al veel van deze bouwsels aan het licht gekomen. Dit zou betekenen dat de schuilplaats in de naoorlogse jaren (wellicht jaren ’60 of ’70 van de 20ste eeuw) is gemaakt.
 Slechts een hoopje staal bleef over.

Gelet op de geringe ouderdom is de schuilplaats archeologisch niet heel interessant. De staat van de schuilplaats was ook erg slecht; de wagon was ingezakt door de zware bielzen op het dak. Besloten is daarom om de wagon onder begeleiding van een archeoloog uit de grond te graven. Uiteindelijk bleef er slechts een hoop staal over…