Zwammen over archeologie

Afgelopen week is een 200 jaar oude beuk voor huis Randenbroek weggehaald. De boom werd gekweld door de zogenaamde honingzwam. Deze meedogenloze (maar zoete) fungi was bezig de oude boom langzaam maar zeker van binnenuit op te eten. Toen de ooit stevige wortels van de beuk een zachte moes waren geworden en de gemene stroperige schimmel op het punt stond om zich te vergrijpen aan andere bomen in het park, was het tijd om de beuk uit zijn lijden te verlossen. Dit laatste werd gedaan door de boom te kappen en een grote hoeveelheid grond rondom de boom weg te halen. Hoe vervelend het ook was voor de boom (en daarmee ook voor de zwam), voor archeologen was dit een uitgelezen kans om eens een kijkje te nemen onder de grond, precies voor het landhuis.
Wat bleek: onder de oude beuk troffen we de resten van een gracht aan. Deze gracht heeft ooit om het landhuis heen gelegen en bleek fragmenten van allerhande serviesgoed uit de 16e eeuw te bevatten. Wat deed je als je luxe serviesgoed kapot ging nadat de onhandige bediende van je 16e eeuwse landgoed, weer eens struikelde? Dan gooide je dat natuurlijk linea recta het raam uit, zo de gracht in.
De ligging van de gracht komt overeen met een gracht die te zien is op een kaart uit de 16e eeuw. Op die kaart is een vierkante gracht rondom het landhuis getekend. Op een kaart uit de 17e eeuw is dit deel van de gracht juist gedempt. Het leuke van de aardewerk scherven die we hebben aangetroffen in de gracht, is dat deze uit de 16e eeuw dateren. De archeologische vondsten komen dus overeen met de historische kaarten.