Af en toe moeten de fuikjes gedroogd worden

De eerste bewoners van Spakenburg woonden ter hoogte van de Spuistraat en Oude Schans. Dit ontdekten archeologen voorafgaand aan de bouw van een parkeergarage in 2014. De eerste bewoners leefden al van de visvangst. Meest spraakmakende vondst waren twee 15de eeuwse visfuiken. Archeologen hebben de resten opgegraven, onderzocht en geconserveerd.

Een visfuik bestaat uit meerdere delen: een schutwant en het fuiknet. De schutwant, ook wel visweer genoemd, is een raamwerk met een rechthoekig net met grove mazen. Het werd tussen enkele staken gespannen en liep door tot aan de bodem van het water. De schutwant diende om vis tegen te houden en de fuik in te leiden. Met een dergelijke fuik kon zowel schubvis als aal worden gevangen.

Het raamwerk is vermoedelijk gemaakt van berkenhout. Het maaswerk bestaat uit wilgentenen die aan elkaar zijn gevlochten. De fuikresnten zijn, inclusief het stuk veen waar ze op liggen, uitgegraven en meegenomen voor onderzoek. Restauratiebedrijf Restaura heeft de fuiken zorgvuldig schoongemaakt en behandeld. In de natte veenbodem blijft hout goed bewaard. Zodra het opgegraven is, rot het echter snel weg. Dankzij de behandeling blijft de fuik hopelijk nog 500 jaar bewaard!

Afgelopen week was de feestelijke overdracht van de fuiken aan de Gemeente Bunschoten. De komende tijd staan de fuiken in de hal van het gemeentehuis van Bunschoten. Zodra Museum Spakenburg plek heeft, verhuizen de fuiken daar heen.

Ansichtkaart uit 1940 toont de havenmonding in Spakenburg, waar fuiken te drogen hangen.