Sneak preview

 morgen de boeklancering!

Nieuw boek afgeleverd

De klingelende deurbel luidt de aflevering van ons nieuwste boek in.

Een pallet vol!

Glasfiguurtjes

1984-2024: 40 JAAR CENTRUM VOOR ARCHEOLOGIE

Raadselachtige voorwerpjes zijn het: kleine glazen figuurtjes, bijna allemaal nog geen centimeter groot. Slechts eentje is er iets groter (2 cm): een klein poppetje van bruin en wit glas. Het is Magere Hein, met zijn zeis aan zijn voeten. De andere figuurtjes zijn kleine rozetjes, soms met een piepklein wit zwaantje erop, kleine bruin-witte ooievaars, een bruin-wit eendenkopje, een los wit zwaantje en een stukje van een wit strikje; allemaal van glas. Ze zijn gevonden tijdens een opgraving op het Lieve Vrouwekerkhof in 1986, boven en tussen graven uit de 17de en 18de eeuw.

De ooievaars hebben pennetjes in hun buik, de meeste rozetjes hebben resten van pennetjes. De vogels zullen dus waarschijnlijk op de rozetjes hebben gestaan. Dat deze figuurtjes bij elkaar gehoord hebben, lijkt zeer aannemelijk. Maar wat is het geweest? Dat is tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel.

Tableau?

Zou het om delen van een tableau gaan? Dat soort tableaus bestonden uit een basis van hout of papier-maché, waarop glazen figuurtjes bevestigd werden, samen met bosschages van metaal en schelpjes en zo. In hetzelfde opgravingsvlak zijn kleine metalen fragmenten gevonden, waaronder een boompje. Het zou dus heel goed kunnen. Rijkere mensen hadden zo’n tableau thuis staan, als decoratie. Eenvoudigere versies dienden als souvenir.

Bruidstooi?

Maar, het kan ook zijn dat we hier te maken met onderdelen van een bruidskroontje. Zo’n kroontje had een basis van ijzerdraad, dat versierd werd met zilver-, koper- of gouddraad, met lovertjes én met glazen figuurtjes. Met een mooi lint werd het onder de kin van de bruid vastgeknoopt. De minuscule vogeltjes passen prima in het beeld van een bruidstooi, maar Magere Hein…?

Speculaties

De voorwerpjes zijn boven en tussen graven uit de 17de en 18de eeuw gevonden. Uit de vindplaats valt niet op te maken of deze voorwerpjes op of in een grafkist gestaan hebben. Of hoorden ze misschien wel tot het kerkinterieur? Het raadsel van onze glazen figuurtjes is, kortom, nog steeds niet opgelost.

Voor een uitverkochte zaal

AmersfoortGezien schenk aandacht aan de lezing over Huis Cohen door onze eigen stadsarcheoloog (en bouwhistoricus) Timo d'Hollosy

Archief Eemland schrijft erover: de Ontplofbare Oorlogsresten-Bodembelastingkaart met daarop aangegeven waar er een risico op ontplofbare oorlogsresten is (link).

Ja, wij vinden ook wel eens ongesprongen oorlogsresten. Zoals deze, een paar jaar geleden: een 7,5 cm luchtdoelgranaat.

Drukwerk

De cover is klaar! Dit kan naar de drukker!

De Driesluizenbrug

1984-2024: 40 JAAR CENTRUM VOOR ARCHEOLOGIEDe AWN, de Vereniging van Vrijwilligers in de Archeologie, doet al vele tientallen jaren archeologisch onderzoek. En de vrijwilligers van de AWN waren en zijn nog steeds betrokken bij het werk van de stadsarcheologen. Deze vrijwilligers zijn uiterst professioneel en zeer deskundig in hun vakgebied. Een mooi voorbeeld is het werk dat de AWN gedaan heeft bij de aanleg van de brug in de Bunschoterstraat over de Eem.

Tip: klik op de foto van het krantenartikel om het te lezen.

2025: jaar van de Nederlandse archeologie

Het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden heeft 2025 uitgeroepen tot het Jaar van de Nederlandse Archeologie. Gedurende het hele jaar zijn er door het hele land evenementen en bijeenkomsten in het teken van archeologie of erfgoed. 

Iedereen is uitgenodigd om aan te sluiten bij het Jaar van de Archeologie. Of je nu professioneel werkzaam bent in het vak, als amateur actief bent, commercieel betrokken bent, of deel uitmaakt van een vereniging: alle archeologisch gerelateerde instellingen kunnen deelnemen. 

WIJ.DOEN.MEE!

Tijd voor deel 3

 Herinnert u zich deze twee nog? 

Wordt het niet eens tijd voor deel 3?

De specialist pijpaarde

1984-2024: 40 JAAR CENTRUM VOOR ARCHEOLOGIE

De specialist pijpaarde

Pijpaarde is een kleisoort die, de naam zegt het al, vernoemd is naar wat er het meest van gebakken werd: tabakspijpen. In de afgelopen 40 jaar hebben we meer dan 3.500 fragmenten van tabakspijpen opgegraven. Helaas vinden we eigenlijk nooit complete pijpen. Integendeel zelfs, ze zijn (bijna) altijd in stukken.  Onze specialist voor pijpaarde weet niet alleen veel over tabakspijpen, maar ook veel van andere voorwerpen die van pijpaarde werden gemaakt, zoals heiligenbeeldjes en pelgrimshoorns.

Pijpaarde is een fijne kleisoort, die ideaal is om er in mallen voorwerpen van te maken. Omdat er geen ijzer in zit, wordt de klei bij het bakken wit. In Nederland komt deze kleisoort niet voor, maar wel in bijvoorbeeld België en Duitsland. In onze exporuimte kan je zo'n mal bewonderen: het is een mal voor een reliëf van Maria met Kind.

Verder lezen? Klik hier: https://archeologischcentrum.nl/portfolio/pijpaarde/