Hoe ging dat spreekwoord ook al weer?

Vanochtend concentreren we ons op het verdiepen van het opgravingsvlak aan de Utrechtsestraat. Gisteren vonden we hier funderingen en een tegelvloer en nu vinden we onder deze vloer een serie lemen vloeren, met daaronder de akkerlaag die we op meerdere plekken aantreffen, en daar weer onder het dekzand (de natuurlijke ondergrond) waarin paalsporen als donkere verkleuringen mooi afsteken. Deze paalsporen horen bij de middeleeuwse houten bebouwing.

In een hoek van de opgravingsput is een deel van een klein bakstenen keldertje zichtbaar. Tussen al het puin waarmee de kelder is dichtgegooid hebben we een koperen speld gevonden. Zoals onze graafmachinist het treffend verwoordde: we zoeken niet naar een speld in de hooiberg, maar naar een speld in de kelder!

Terwijl één van de archeologen het verdiepen van het vlak aanstuurt is de rest van de ploeg bezig met het op schaal intekenen van de sporen die we gisteren gevonden hebben.

Het is wel jammer dat het weer is omgeslagen; gisteren was het nog een prachtige zonnige en heldere dag, maar vandaag was er volop regen in het begin van de ochtend. De opgravingsput is daarmee meteen veranderd in een modderpoel......