Taart!

Eén van onze projectarcheologen viert vandaag zijn verjaardag. Van harte!

Gezever?

In ons pand ligt een stapel zakken met grond. Schijnbaar achteloos in een hoek gegooid, zo lijkt het. Niets is minder waar: deze zakken met monsters - wat dat zijn het - wachten op hun beurt om gezeefd te worden. Bij het zeven worden vondsten aangetroffen die soms met het blote oog nauwelijks te onderscheiden zijn; zaden, pitten (voor botanisch onderzoek), brokjes houtskool (voor c14-dateringen) en soms ook zaken als glazen kraaltjes.

Proefsleuven

Ben net terug van een bezoekje aan het proefsleuven onderzoek in het buitengebied van Bunschoten. Het opgravingsteam is hier vanochtend begonnen; nog geen sporen en vondsten aangetroffen, maar wel een mooie bodemopbouw, met duidelijke verschillen tussen hoge (droge) en lage (natte) plekken in het landschap. En natuurlijk erg lekker zomerweer...

Middeleeuwse Vuvuzela's

Beïnvloed en wellicht aangemoedigd door het allesoverheersende geluid van het WK hebben wij onze scheplog-vitrine aangepast.
De bal ligt in het midden en de vuvuzela's liggen er links voor.
De middeleeuwse (pelgrimshoorn) gemaakt van witbakkende klei, de eigentijdse van plastic . De pelgrimshoorns werden in de Middeleeuwen gebruikt tijdens het tonen van relieken en bij processies. Net als in de stadions van nu, moet ook toen een oorverdovend geluid geklonken hebben.
Nu maar hopen dat deze Oranje-gekte het spel op positieve wijze zal beïnvloeden!

BBQ

Bij de opgraving in Hoogland, waar we afgelopen week al over berichtten, hebben we een leuke vondst gedaan. Een plak gebakken klei met gaten blijkt een scherf te zijn van een rooster dat gebruikt is in een oven. Het fragment dateert uit de IJzertijd (800 v. Chr-0). In die periode werden ovens gebruikt die bestonden uit een constructie waarop een dergelijk rooster werd gelegd. Onder het rooster was het vuur, en op het rooster zelf werden de te bakken voorwerpen gelegd. Vandaar ook dat één zijde van het fragment brandsporen bevat (zie onderste foto); dit was de onderkant van het rooster en is geblakerd door het vuur. Wat er in deze oven gebakken is kunnen we niet meer zeggen: het kan een pottenbakkersoven geweest zijn, of een broodoven, of is het toch een IJzertijd-barbecue?

Eindelijk!

Eindelijk weer neer buiten! Deze kreet hoorden we de opgravingsploeg vorige week door het pand roepen toen we gingen beginnen in Hoogland, en toen we hoorden dat we ook snel in Bunschoten een onderzoek gaan doen. Niet dat de opgravers zich verveeld hebben de afgelopen tijd: in de winter hebben we zoveel opgegraven dat een periode van uitwerking hard nodig was. Zuur was alleen het feit dat het mooie weer inmiddels aangebroken was, en dat de veldwerkers juist toen binnen moesten zitten. Zeker als je bedenkt hoe de omstandigheden afgelopen winter waren; de foto spreekt voor zichzelf......

Veiligheid voor alles

Het was weer tijd voor de jaarlijkse veiligheidscursus en met z'n allen hebben we geleerd hoe we elkaar eerste hulp kunnen verlenen bij ongevallen. Beademing en reanimatie hebben we geoefend op een pop, maar verbanden aanleggen werd geoefend op ... inderdaad: de stadsarcheoloog zelf.

Waterput

Afgelopen week zijn we begonnen met een tweedaagse opgraving in Hoogland. Iemand wilde iets bouwen op een terrein waar hoge archeologische verwachting voor is. En niet voor niets: er zijn bewoningssporen uit de Prehistorie aangetroffen! Er bleek een aantal paalsporen en ontgravingen uit de Late IJzertijd/Inheems Romeinsetijs te zitten, waaronder een waterput. Onderin de put was nog een houten, van oorsprong vierkante bak zichtbaar (zie foto). Door druk van het zand is de houten bak enigszins vervormd.

Veenmonsters

Aldoor komen we in de bodem van Amersfoort een veenlaag tegen tussen het (licht-)gele, jonge dekzand erboven en het vuilgrijze oude dekzand eronder. Het is ontstaan tijdens de warme periode binnen de laatste ijstijd, rond 15.000 jaar geleden, toen zich op het oude dekzand een vegetatie­­laag heeft gevormd. In plaatselijke plassen, poelen en vennen heeft zich veen ontwikkeld, dat later weer is afgedekt met stuifzand tijdens de opvolgende koude periode. We noemen die warmere periode 'Bølling' en dat is ook meteen de naam van het laagje.

De laatste jaren groeit onze interesse in deze veenlaag want hierin ligt de informatie besloten hoe het landschap er uitzag en wat er allemaal groeide. Je moet namelijk weten dat er toen ook al mensen in deze regio leefden. Om de vragen die we hebben wat te kunnen beantwoorden nemen iedere keer dat we het Bøllinglaagje tegenkomen monsters van het veen door metalen bakken in de wanden van onze opgravingsputten te slaan. De gevulde bakken gaan dan naar een specialistenlaboratorium die voor ons de zaden, pitten en zelfs stuifmeel kan onderzoeken. We hebben al een aantal lab-uitslagen terug en het beeld begint zich langzaam in te vullen. Binnenkort meer hierover!

Keetmysterie

Zo is er nieuws op het omgegooide-en-weer-rechtop-gezette-keet-mysterie: een scheplog-bezoeker wist ons het volgende te vertellen:

geachte stadsarcheoloog,

ik ken een klein beetje het geheim van het verborgen mysterie. Op dinsdagmiddag 6 april was ik met mijn vrouw aan het fietsen in Bloeidaal. Op de terugweg naar Leusden reden wij langs de Horsterweg om naar het fietspad langs het Valleikanaal te gaan. Toen zagen wij de Keet en de Dixie op zijn kant liggen. de Keet hing bijna over de oever van het kanaal. Toen wij langs het kanaal fietsend bij de Randweg aankwamen zag ik 2 politievrouwen op mountainbikes. Hen heb ik verteld dat er bij het Kanaal een Keet en een Dixie op zijn kant gegooid waren. Ze zouden daar gaan kijken, nu kan het zijn dat die politie vrouwen sterker waren dan wij dachten en zij dat gefikst hebben.

Ik denk dat ze het inderdaad gefikst hebben, want onze opgravers hebben diezelfde dinsdagmiddag de keet al rechtop en wel aangetroffen.

--- technische problemen ---

Wegens wat technische problemen is Scheplog de laatste tijd onbereikbaar geweest voor ons. Vandaag zijn de bits en bytes weer op orde en gaan we op vertrouwde voet verder.